Andov: Мироточивата Иверско - Хавајска Икона на Богородица во Џорданвил The Myrrh Streaming Icon of Theotokos Iveron- Hawaiian in Jordanville

26 Октомври, 2014, недела

Запис од личниот дневник!

From my personal diary!
October 26, 2014, Sunday
I miss the Icon!

Многу радост!

Lots of joy!

The English version of this text is written under each Macedonian paragraph. It's bolded!

Недела е, а вчера беше сабота. Голем викенд, долг ден кој што наликуваше на краток. Велат, "слатките моменти кратко траат." Често и тие кратки моменти се доволни за духовен мелем на душата зашто несејкодневни се. Згора на тоа, денес низ многу искушенија минуваме, и нешто малку духовно да почувствуваме, или вкусиме, ќе ни биде доволно зашто истото ја лекува душата.

It's Sunday, and yesterday it was Saturday. Great weekend, a long day, but it resembled as a short one. It's been said that "the sweet moments don't last for long." And those sweet moments, often, are sufficient for spiritual consolation of the soul. They are sweet because we don't experience them every day. Moreover, nowadays we are facing many temptations, and if we experience something spiritually, such us venerating Wonderworking Icons, relics etc., it will be enough, for is because it cures our soul.

Еден владика, откако беше хиротонисан и излезе од манастирот каде што монахуваше, го рече следново: "Додека живеев во манастир, често ќе дојдеа луѓе и ќе ми речеа: 'дојдовме на неколку дена да ги наполниме батериите, па се враќаме во светот.' Тогаш не ги разбирав зошто тоа постојано го зборуваа тоа. Сега јас, откако повеќе не живеам во манастир, дојде време да одам во својот манастир, за духовно да си ги наполнам батериите."

There is a bishop in Macedonia who after his consecration, moved from his monastery where he lived as a monk, and said the following: " While I was living in the monastery, people often used to come and they would tell me: ' we came here for a couple of days to fill up our batteries, and then we will go back in the world.' At that time I couldn't understand them why they were saying this. Now, a time has come for me, when I don't live in the monastery anymore, to go to the monastery where I lived, to fill up (spiritually) my batteries."

Џорданвил. Манастир свет каде што секојдневно литургиски химни на Светата, Едносушна и Неразделна Троица се принесуваат. Овој викенд нешто чудно се случуваше! Ми се чинеше како река од радости течеше во душите на душите на луѓето, а пак за солзите да не зборувам. Овој викенд разбрав што значи духовното, она неопипливото, кое го чувствуваш, многу се радуваш и посакуваш таа радост да трае за веки веков.

Jordanville. A monastery where Liturgical hymns are sang every day to the holy, and consubstantial, and life-creating, and invisible Trinity. This weekend something extraordinarily was happening. It seemed to me in the people's souls, a river of joys has been flowing, and I don't even want to talk about their tears. This weekend I have understood once more what does the spirituality mean, the one that is non-tangible, the one that you feel, you rejoice a lot and you desire that joy to last forever.

Не посети Мама со Својата Мироточива и Чудотворна Икона Иверско- Хавајска. Џорданвил наликуваше на Пасха. Во саботата, смирениот и на богоддан слуга на Богородица, иконофорот (хранителот) на Иконата, брат Нектариј, смирено, со иконата на себе, излезе од автобусот и зачекори по патеката. Во тој момент, кога пристигна Иконата, помислата дека голема светиња се приближува кон тебе, почнуваш да трепериш со сето тело и душа. Патем, првите мисли кои ти доаѓаат во умот се: "Ќе имам ли смелост да пристапам кон оваа Мироточива Икона? Се плашам, треперам, полн сум во гревови... " Веднаш по овие помисли, помислуваш на Богородица, некое топло и благодатно чувство те облива и пак велиш: " па таа е моја Мама! Зар да не пристапам и да се поклонам пред Нејзината Мироточива Икона? Ех, колку само таа не љуби! " Додека Иконата поминуваше, веќе благоухание се чувствуваше.

Our Mama has visited us with Her Myrrh-Streaming Wonderworking Iveron - Hawaiian Icon. Jordanville resembled as Pascha. On Saturday, the humble and God-devoted servant of Theotokos, the ikonoforos (the keeper of the Icon) of the Icon, brother Nektary, came out of the bus and began to walk with the Icon. At that moment, when the icon arrived, thinking of how such a holy thing is approaching towards you, you start trembling with your body and your soul. Besides, the first thoughts that come into your mind are: "Could I dare to approach to venerate this Icon? I fear, tremble, I am full of sins..." Immediately after these thoughts, you start thinking of the Theotokos, and some warm and graceful feeling comes into you and again you say: " She is my Mama! Shouldn't I approach and venerate Her Myrrh-Streaming Icon? O, how much She loves us!" While the Icon was passing by, the fragrance already could be felt.

Сè торжествуваше, сè се радуваше.... Благоуханието од Иконата низ сиот храм се ширеше. Ми негостига тој мирис од вчера и денес! Едно од своите денешни вооприимања ќе Ви кажам: Се осветуваа Даровите, односно на делот кога привршуваше хорот "И молимтисја Боже нас..." и пред Митрополитот Јона да возгласи "Особено за Пресветата, Пречиста, Преблагословена....," струја од силно благоухание помина низ моите ноздри. А Иконата? Да не зборувам колку мироточеше зашто точни зборови на опишување не ми доаѓаат. Просто не се опишува. Сета Икона беше мокра. Оние кои што беа овде, видоа, посведочија, и нивното сведоштво е вистинско. Вистинско е!

Everything was triumphing, rejoicing... The fragrance from the Icon was spreading throughout the whole church. I miss the fragrance from yesterday and today! I would tell you something from my today's experience with the Icon: It was the consecration of the Holy Gifts, particularly the part where the choir was finishing singing " and we pray unto Thee, O our God...," and before the Metropolitan's exclamation "especially for our most holy, most pure..." a wave of strong fragrance of myrrh passed through my nose. But the Icon? Let me not talk how much it was streaming myrrh, because I won't find explicit words to describe it. Simply, it's indescribable. The Icon was wet, indeed. Those who were here, saw it, witnessed it, and their testimony is real. It's real!

Во една прилика, овој викенд, брат Нектариј, ми раскажуваше неколку чуда од Иконата. Еден романски владика, овде во САД, кога ја примил иконата во своите раце, и држејќи ја до храмот, не престанал да плаче. Тогаш, брат Нектариј го прашал зошто толку многу плаче на што владиката му одговорил дека додека ја држел иконата, почувствувал дека од болеста која ја имал, бил излекуван. Подоцна, со испитувањата, навистина се покажало дека владиката потполно е здрав.

Потаму, за време на разговорот, тој ми говореше за изобилната милост на Царицата Небесна, Пресвета Богородица, за тоа колку Таа, преку овие свети Икони, не љуби, и покрај тоа што човекот си тера по свое во својата непослушност.

At one occasion, this weekend, brother Nektary, was telling me a few miracles from this Holy Icon. When one Romanian bishop, here in the States, received the Icon in his hands and hold it up to the church inside, was unceasingly crying. Then brother Nektary asked him why does he cry, and the bishop told me that while he was holding the Icon, he felt that he was healed. Afterwards, with his medical tests, it was shown that the illness that he had, has disappeared indeed.
Also, during our conversation, he was talking about the abundance mercy of the Queen of the Heaven, the Mother of God, how much She loves us through these Holy Icons, despite the man staying in his disobedience.

Во саботата вечер, пред бдението, богомудриот џорданвилски игумен и архимандрит, отец Лука, ја донесе Светата Икона во храмот каде што беше торжествено и достојно беше пречекана од двајцата Митрополити, возљубениот Иларион и поранешниот Митрополотит на АПЦ (Американка Православна Црква), Јона со бројни монаси, свештеници, студенти и верници. Пеевме сите, а биеја и манастирските ѕвона.

Во годините наназад, кога некој ваков духовен настан ќе се случеше во Џорданвил, о. Лука само ќе ми речеше: "радост, многу радост насекаде!"

Saturday evening, before the All-Night Vigil began, the godly wise abbot and archmandrite of Jordanville's monastery, Fr. Luke brought the Holy Icon to the Church. The Myrrh-Streaming Icon was greeted by two Metropolitans: the beloved Hilarion, First Hierarch of the Russian Church Abroad, and the former Metropolitan of the OCA, Jonah, along with the monks, priests, seminarians and the numerous pilgrims. All of us sang and the monastery's bells were ringing. Back in the past few years of me being in Jordanville, when such events would happen, Fr. Luke used to tell me: "joy, lots of joy."

Како да ја држам устата своја затворена и да не кажам дека денес, моите очи, повторно го видоа стаклото на Иконата, облеано со миро?

How can I keep my mouth shut, and not to say that today, my own eyes, saw the glass again of the Holy Icon, covered with myrrh?

Зар да не изустам за вчудоневидената благодат која не покриваше сите? Таа се изливаше, во срцата и лицата на верните се одразуваше со радост, а кај кого со солзи, кај кого со запрепастување од фактот што со своите очи гледаат колку мироточи Иконата.

Shouldn't I speak about a grace who covered us all? That grace was spilling out, and it was reflecting in the people's faces with joy, to some with tears, and to some it was astonishing from the fact that they are seeing with their own eyes how much does the Icon stream.

Денес повторно видов дека и покрај тоа што забораваме да благодариме на Нејзиниот Син за сите богати добрини кои што ги чини кон нас, и на Пречистата, Мама нè не заборава, туку, мајчински, Својата љубов катадневно ни ја излива.

Today I saw again that even though we often forget to thank Her Son and for all goodnesses that He does to us. Mama does not forget us, but motherly, She pours Her love to us every minute, every day, unceasingly...

"Ќе те возвишувам, возљубена Мајко на Синот Божји, и секој ден ќе Ти пеам пофалба" (Пс. 144).

О Блажена,

О Благословена,

О Препрославена,

О Врато Небесна,

О Кадило благоухано,

помагај ни, зашто друга надеж во Бога, освен Тебе, немаме!

Ти помагај ни!

" I will dignify You, O beloved Mother of the Son of God, and I will sing to you magnification every day" (Ps. 144).

O Venerable One,

O Blessed One,

O the most Glorified,

O the doors of Heaven,

O Censer of Fragrance,

help us, for we have no other hope besides Thee!

You help us!

Спомнувајќи ја Пресветата, Пречиста, Преблагословена, Славна Владичица наша Богородица и секогаш Дева Марија...

П.С. Иконата замина, но до остатокот на денот сè што беше допрено до оваа светиња, мирисаше на миро! Собата сè уште продолжува да мириса...

Calling to remembrance our most holy, most pure, most blessed, glorious Lady Theotokos and Ever - Virgin Mary...

P. S. The Icon left, but until the end of the day everything that has been touched to this holiness, had smelled on the myrrh! It's still continues to smell...

Насладувајте се од фотографиите!

Enjoy these beautiful photographs!