Октомври 24, 2013
6 наутро
Таа
ноќ! Толку многу се трудев, но до доцна
во ноќта, не можев. Нешто во мене
вриеше, нешто необјасниво,
нешто што ниту самиот
неможев да го
разберам. А во исто
време, пак, сакав да останам буден за
лукавиот да не почне да ме искушува.
Ноќта, понекогаш знае да
биде многу сурова зашто силата на кнезот
земски е во ноќнота доба.
Силно држејќи
го крстот в раце, одвај
потонав во сон.
Утрото
се разбудив со необично чувство,
не чувство на страв, ниту пак чувство
на слабост. Тоа беше
необјасниво чувство кое
горев од желба пред иконата
да Му го пренесам и да му
благодарам на Бога за сè. Мислите
на благодарност беа за сподобувањето
Божјо кон мене да се сочувам од грев.
Добните ноќи, понекогаш, знаат да бидат
тешки, но утрата, пак, покајнички.
Ова
утро беше поинакво, различно од останатите!
Битијно
чувствував радост и копнеж за благодарност
на Севишниот, зашто Нему Му припаѓа сета
слава, чест и поклонение. Преголема
возбуда не е на арно, зашто тогаш
лесно се губи она кое со солзи е собирано.
И јас бев меѓу тие кои долго собирав и
се уште собирам.
Јас
да молчам не знам. Дали тоа е одраз на
мојата релативно распламтена младост,
Бог знае. Доколку пак е, јас ќе
си го оправдам тоа како
сопствен период на созревање. А знам
дека нема човек кој не
поминал низ тоа, начинувајќи од чедата
на Адам да сè до
денес, во време низ кое јас чекорам.
Сонцето, на тој плод во оваа моја младост,
му дава светлина и топлина за да не овене
и умре, ветерот му носи свежина, земјата
го храни за да станам
посилен. Мистичен не знам
да бидам зашто простотата е во тоа
нештата да ги искажувам
онака како што ги чувствувам.
Се молам, да не ми даде
Бог да се гордеам, туку со смирено срце,
за сите Негови добрини,
да Му благодарам зашто Господова е
земјата и сè што е на
неа.
Оваа
моја “чудна” и блажена ноќ ми дозволи
за миг да почувствувам дека кнезот
земски од овој свет има власт, но онаа
душа која љуби на Бога да Му служи,
војската ангелска ја штити за тие во
благодатта на тивката ноќ да тихуваат.
No comments:
Post a Comment