Качете се на планината, донесете дрвја и градете го храмот на Бога

Порака од свети Јован Шангајски и Сан Франциски чудотворец

       2ри Јули, 2014 навршуваат 20 год.од канонизацијата на Св. Јован. По повод овој јубилеј, ја објавуваме оваа статија која што е извадок од едно послание на Владика Јован до своето паство од Сан Франциско, Калифорнија. Додека се градеше Катедралниот храм во овој храм,се беа појавиле големи недоразбрања и проблеми. Истите дојдоа до степен да луѓето се поделат ба две групи и дојдат да суд. Така, зборовите на Владика Јован се релевантни денес како во тоа време кога тој ги напиша истите.

       Црквата е осветено место; свето место во кое благодатта Божја е присутна постојано. За време на осветувањето на Соломоновиот храм, славата на Бога, која што се појави во вид на облак, го исполни Домот на Господа. Ова се појави во старозаветниот храм. Колку само повеќе благодатта на Бога дејствува во Новозаветите храмови, во кои се дава вистинско очистување на гревовите, во кои ние се причестуваме константно со Телото и Крвта Христова и за време на литургијата Светиот Дух слегува долу и ги осветува предложените Свети Дарови и исто така на сите луѓе кои што се присутни. Вистина е дека секој може да се моли било каде и Господ ги слуша нашите молитви од секаде. Уште повеќе, многу е полесно за еден да се моли во црква каде што сè внатре не поттикнува да се молиме. Оттука е тоа дека нашите молитви одат до Бога и ја повикуваме да дојде Божјата милост врз нас.

Градењето на црква е жртва за Бога; изготвување парче земја за богослужење, донирање од оној кој што може, но најважно е да Му принесуваме од себе љубов, и лични трудови. Црквите била изградувани под различни околности: во време на радост и во време на жалост. Тие беа создадени како свеќи понудени од сите луѓе, кои што се издигнуваат на површината на нивната родна земја.

      Еднаш, Митрополитот на Киев, св. Петар посетил мал град во Москва и му рекол на принцот Јован Калита да изгради “дом на Мајката Божја.” Некои би рекле денес: “Која е користа од нова црква?” Дури и без оваа нова градба, и онака веќе има доволно цркви во Москва. Повеќето од нив беа изградени од татко му на Калита, праведниот принц св. Даниел, но принцот Јован, без двоумење почна со изградбата на Катедрална црква посветена на Успение на Пресвета Богородица. Храмот беше едвај завршен, кога Москва почна да се зајакнува и нејзините принцови се обединија заедно на руската земја.

      Црквите не Му се потребни на Бога, чијшто трон е небесата и чиешто подножје е земјата. Нам ни требаат црквите. Ние сме тие кои што имаме придобивка кога донираме за црквите. Освен тоа, Господ не ја прифаќа толку многу материјата која што е дадена толку колку што нашиот ентузијазам, одушевување и ревност. Христос го нагласи добриот прилог на вдовицата, укажувајќи дека таа пушти повеќе од останатите, зашто богатите пуштија од својот вишок, додека пак таа пушти сè што имаше, сета нејзина издршка. Нашите жртвувања, или откажувања од одредени работи, во името на Бога се прифатени од Самиот Бог. Нашите дарови духовно поминуваат до Божествениот ковчег, од каде што никој не може да ги затвори.

Ова е начинот на кој што стариот побожен руски народ го виде, и истиот ја даде последната лепта на “вујко Власиј” кој што одеше наоколу и собираше средства за градење на црква. На секоја божествената литургија, ктиторите [донаторите] на тој свет храм се спомнуваат.

     Со градењето на цркви, овде на земјата, ние си градиме за себе вечно живеалиште на небесата. Децениите ќе поминат, нашите тела ќе се распаднат и ништо нема да остане од нас, дури и од нашите коски. Меѓутоа нашите души ќе живеат вечно. Колку убаво ќе биде за оние кои што си имаат подготвено живеалиште во небесниот дом! Макар и доколку оние изградени цркви на земјата ќе бидат разурнати, името на градетелите и донаторите ќе бидат запишани во вечната Божествена Книга и молитвите кои што биле принесувани во тие цркви ќе бидат спомнувани постојано.

      Така вели Господ Саваот: “Преиспитајте ги своите патишта!” Качете се на планината, донесете дрвја и градете го храмот, и тоа ќе Ми биде угодно, па ќе се прославувам...

Јас сум со вас, вели Господ. (пророк Агеј, 1).

Преведено од англиски од списанието “Православен Живот”