Friendship; Другарство

It happened in Detroit, 2015

You taught me that I need to see things through the heart, not with my mouth. That day when we were walking around the city, on the way back home, I left my sunglasses in her car. The next day, when she brought them back to me, there was a message on a piece of paper that said: "the language of friendship is not words but meaning."
At the end of the day, she said to me: "Thank you for being my friend!"
O Lord, teach me to speak the language of the true friendship, the one that she spoke for it is real.
Teach me!

Ме научи дека нештата треба да ги гледам со срцето а не со устата. Денот кога шетавме низ град, на враќање ги заборавив наочарите во нејзиниот автомобил. Утредента, кога ми ги донесе, имаше порака на хартија на која што пишуваше: "the language of friendship is not words but meaning." [Јазикот на другарството не е во зборови, туку во значење]
На крајот од денот, таа ми рече: "Ти благодарам што си мој другар!"
Господи, научи ме да го зборувам јазикот на вистинското другарување...на оној на кој што таа го зборува зашто е вистински!

Научи ме!

Нема љубов без Твојата љубов

10.28.2017 Кармел

Страшно е да се биде далеку од Тебе. Тоа не е живот, не е цел ниту пак смисла. Зошто да барам да Те видам кога Те носам? Јас сум тој кој што бега од Тебе а Ти не ми даваш да побегнам. О, какво безумие во мене тече! Каква темнина ме покрива. Подобро нека се отворат горите овде и да ме проголтаат отколку јас да се оддалечам од Тебе. Ако Ти не ми беше светлината на мојот живот, одамна ќе потонев во калта. Не го одвраќај лицето Твое од мене. Нема живот без Тебе. Нема љубов без Твојата љубов. Кога Те имам Тебе, имам се. Ти си моето се!

Јас како едемист, имам желание да ја воспевам Твојата вечна убавина која почива во Тебе, а која истата Ти ја всади во тие непристапни предели во секое човечко тело. Ах, така силно жеднеам - апсириран по Светлината, да созерцавам за Тебе, Животворната и Неразделна Троица Света! Ако во водата се погребува гревот, тогаш со моите солзи очисти ме и во бањата на покајанието оддели го гревот од телото за да бидам бел како снег. Сонцето го знае својот запад, а јас катадневно го промашувам патот по кој што треба да чекорам за да останам чист пред Тебе. Просам од Тебе да ме направиш стремлив, посакувано битие кое е жедно да се обожува во Светлината која вечно свети. Зашто дури и во воздухот се чувствува присуството Твое. Низ секој здив срцето го топли со таа Светлина, а духот и телото како живи битија сведочат дека Ти ме создаде по Твојот образ и подобие.

Колку само посакувам целосно и чисто да го подарам моето срце на Тебе. Всушност, да се дадам себе си. Тоа само знае колку Те љуби и покрај сите пакости и прегрешенија, на крај пак кон Тебе ќе повика. Многупати посакувам да Те прегрнам. Говорам како човек. Но знам дека пред Твоето Лице јас сум Твое создание и сум во Твоите прегратки. Како човек, заробен во своите страсти не можам а да не копнеам по тоа. Ете, така Те чувствувам поблиску до себе. Ти го остави Крстот Твој за нас, за да не турка кон вечноста. Преку него ќе продолжам да се утешувам на своите гради.

И пак, не ја одземај Твојата љубов од мене! Нека остане, нека пребива во мене за осветен преку неа да продолжам во овој свет и во вечноста да Те љубам зашто нема љубов без Твојата љубов!